Γυρνάς στο σπίτι νωρίτερα από ότι συνήθως .Κάθεσαι στον καναπέ του σαλονιού σου. Τό σπίτι είναι άδειο ,τα παιδιά είναι στο σχολείο , η γυναίκα σου δουλεύει και δεν την έχεις πάρει καν τηλέφωνο .Άλλωστε όλα έγιναν τόσο γρήγορα και ξαφνικά. Ούτε καν περίμενες ότι θα μπορούσες να είσαι ένας απ΄ αυτούς που μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους.
Ήσουν θωρακισμένος , έπαιρνες αποφάσεις , μπορεί να είχες αποφασίσει και συ για τη απώλεια μιας θέσης εργασίας .Τώρα όμως έγινε αυτό που δεν πίστευες ποτέ ότι θα συνέβαινε σε σένα . Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορείς να καταλάβεις που έχεις φταίξει .Τι στο διάολο έχεις κάνει λάθος .Μετά από είκοσι χρόνια προσφοράς ,ασταμάτητης δουλειάς ,συνεχούς προσπάθειας ,και αποτελεσμάτων.
Πόσες φορές ρε γαμώτο πήρες συγχαρητήρια ,πόσες φορές σε έκαναν να αισθάνεσαι μοναδικός , τόσο ισχυρός ώστε να μπορείς να αποφασίζεις για τις τύχες άλλων ανθρώπων . Άραγε άξιζε τον κόπο όλο αυτό, άξιζε τον κόπο να χάσεις την φωνή σου και να μιλάς μόνο αυτή την ξύλινη γλώσσα που σου έντεχνα σου μαθαίνουν με τα χρόνια και στο τέλος μιλάς ακόμα και στην γυναίκα σου στο παιδί σου έτσι .
Έτσι τα βάζεις με τον εαυτό σου, σου περνάει από μυαλό ότι αν είχες κάνει αυτό ή εκείνο τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάρει άλλη τροπή τα πράγματα .Αλλά όχι φίλε το πρόβλημα δεν είσαι εσύ .Εσύ έκανες ότι καλύτερο μπορούσες .Απλά πρέπει να μάθεις να μην το παίρνεις προσωπικά. Δεν απολύθηκες εσύ απλά καταργήθηκε η θέση σου για αυτό μην το παίρνεις προσωπικά. Η ίδια ακριβώς ατάκα ακούγεται στις περισσότερες ταινίες που έχουν σχέση με την μαφία. Έρχεται ο έμμισθος δολοφόνος συνάδερφός σου να σε καθαρίσει και η πρώτη κουβέντα που σου λέει ,είναι μην το παίρνεις προσωπικά, είναι μόνο δουλειά.
Γι αυτό φίλε μην στενοχωριέσαι . Δεν είσαι παρά άλλος ένας υπάλληλος μιας πολυεθνικής που αποφάσισε να κάνει περικοπές γιατί οι μέτοχοι απαιτούν αύξηση κερδών ,μείωση κόστους λειτουργίας και εάν δεν τα πάρουν τότε θα την κλείσουν την εταιρεία ή θα σε πουλήσουν και θα μπει σε περιπέτειες το μέλλον και η καριέρα σου. Όμως σκέφτομαι πραγματικά πως ήταν τα πράγματα πριν από λίγα χρόνια που υπήρχε αλληλεγγύη και άλλο κλίμα στην αγορά .Τώρα τα πάντα είναι νούμερα .Και ο μετρητής σήμερα σταμάτησε στο 11.Μία ολόκληρη ενδεκάδα στελεχών απολύθηκε .Κάποιοι από αυτούς ήταν στην κινητή τηλεφωνία από το 1993 .ΔΕΚΑΕΠΤΑ ολόκληρα χρόνια .Κάποιοι από αυτούς αντιστέκονταν καθημερινά σε αποφάσεις που θα τίναζαν στον αέρα ολόκληρη την αγορά ,αφήνοντας χωρίς δουλειά δεκάδες επαγγελματίες, και προστατεύοντας και τον ίδιο τον καταναλωτή.
Κάποιοι από αυτούς ήταν από τους ήταν οι τελευταίοι των μοικανών σε μία αγορά που αλλάζει καθημερινά επειδή κάποιοι ξέχασαν ότι τηλεπικοινωνίες σημαίνει παροχή υπηρεσίας και δεν έχει σχέση ούτε με super market ,ούτε με απορρυπαντικά με μπλέ και πράσινους κόκκους…
Είναι καλό να μαθαίνεις από τα λάθη σου, είναι πιο έξυπνο όμως να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων .
Αφιερωμένο στόν Γιώργο…
αναρτηση απο : http://www.telecomnews.gr/top-story/878-2010-11-10-23-21-35.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου